Με τούτο το φύλλο, συμπληρώνουμε 140 «Εμπρός». Εκατόν σαράντα αποφασιστικά βήματα στον αγώνα κόντρα και ενάντια στην σιωπή, την προπαγάνδα και την αδιαφορία, για ενημέρωση έγκυρη, σφαιρική, με γνώμονα το συμφέρον του Έθνους και σκοπό την επίτευξη της Εθνικής Κυριαρχίας και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης.
Με την λαθρομεταναστευτική εισβολή να συνεχίζεται χωρίς κανέναν, πολιτική ή στρατιωτική ηγεσία, να προτίθεται να την σταματήσει. Με τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας να κάνει μετάνοιες στον Νταβούτογλου. Και με την σύμμαχο Ευρωπαϊκή Ένωση να στηρίζει και να υπερασπίζεται την Τουρκία, αντιλαμβάνεται κανείς ότι η Ελλάδα με τις παρούσες κυβερνήσεις δεν έχει μέλλον και ο λαός μας δεν έχει τίποτε να περιμένει από κυβερνήσεις και κόμματα που απέτυχαν παταγωδώς.
Την εβδομάδα αυτή η κατηφορική πορεία της κυβέρνησης έλαβε νέα τροπή μετά την δήλωση του υφυπουργού Εξωτερικών Δημήτρη Μάρδα, στην οποίαν επί λέξει ανέφερε: «Δεν δεχόμαστε τις συγκεκριμένες θέσεις των Τούρκων. Διπλωματικά, όμως, πρέπει να κινηθούμε, κινούμαστε και δεν βλέπουμε να υπάρχει άλλος τρόπος. Διαφορετικά, πόλεμος! Εγώ δεν βλέπω άλλη λύση!»
Εκτός από την αποτυχία της κυβερνητικής στρατηγικής, εάν υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είχε εξαρχής κάποιο σχέδιο, η δήλωση Μάρδα φανέρωσε και την πραγματική κατάσταση της χώρας μας.
Τα φοβικά διλήμματα, στα οποία παγιδεύονται και παγιδεύουν τον λαό μας οι πολιτικάντηδες, επαναλαμβάνονται ως τακτική, με άλλες λέξεις: «Καραμανλής ή τανκς». «Μνημόνια ή δραχμή». Και πάντοτε η απάντηση η οποία επιβάλλεται είναι αυτή που εξυπηρετεί την κυρίαρχη εξουσία, εγχώρια και διεθνή.
Μετά τον εξευτελισμό των (πάλαι ποτέ Ενόπλων) ενστόλων Δυνάμεων καταστολής των Ελλήνων και εξυπηρέτησης των επιδραμόντων αλλοφύλων, το δίλημμα που ετοιμάζεται να θέσει η κυβέρνηση είναι: Είτε δεχόμαστε να γίνει η Ελλάδα παράρτημα της Ευρωπαϊκής και της νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, είτε πηγαίνουμε σε πόλεμο.
Ακόμα και ως απειλή, η ομολογία Μάρδα αποκαλύπτει το αδιέξοδο της ελληνικής πολιτικής. Η Τουρκία στέλνει καραβάνια μεταναστών στις ελληνικές ακτές (σελ. 3), τους οποίους αντί να τους απωθούμε, τους υποδεχόμαστε, τους στεγάζουμε και τους αποκαθιστούμε οικονομικά. Ελεύθερες Οικονομικές Ζώνες ετοιμάζονται στην ελληνική μεθόριο (σελ. 4) προς εξυπηρέτηση των πολυεθνικών. Και οι μόνοι που τολμούν να υψώσουν το ανάστημά τους είναι οι Εθνικιστές της Χρυσής Αυγής. Είτε αρέσει είτε όχι, σε επαναστάτες του καναπέ και πολεμιστές του πληκτρολογίου, αυτοί είναι οι μόνοι που έχουμε.
Στο νέο δίλημμα της εξουσίας, ο καθένας ας διαλέξει την απάντηση.
Ειρήνη Δημοπούλου – Παππά
ΕΙΡΗΝΙΚΑ 