Παιδιά, μεγάλη ζημιά πάθαμε μ’ αυτούς τους Αρχαίους για τους οποίους είμαστε και περήφανοι!
Πηγαίνεις στην Αλέα Αρκαδίας να ’σου μπροστά στα μάτια σου ψηφιδωτό δάπεδο με αλληλοδιαπλεκομένους μαιάνδρους και Γαμμάδια (Γένεσις, Γη, Γονιμότης, Γνώσις) βαρβαριστί καλούμενα σβάστικες! Τρως την πρώτη κρυάδα και φεύγεις τρέχοντας.
Κατηφορίζεις για την Μεσσηνία, όπου κάποιοι αρχαιολόγοι -δουλειά δεν είχαν να κάνουν- σκάβουν και άντε πάλι τα ίδια: μαίανδροι, γαμμάδια, αγκυλωτοί σταυροί και διάφορα… ναζιστικά σύμβολα. Αρχίζεις να αμφιβάλλης: – Ρε μήπως είμαι στα περίχωρα του Μονάχου;
Φεύγω γρήγορα, μουρμουρίζοντας ότι οι Πελοποννήσιοι είναι καθυστερημένοι! Περνώντας από την ιδιαιτέρα πατρίδα μου Τρίπολη, κάθομαι για καφέ στο Πεδίον του Άρεως. Στα 30 μέτρα δεξιά μου ο Γέρος του Μωριά και αριστερά το μνημείο Αρχιερέων και Προκρίτων του 1821. Πλησιάζω, ρίχνω μια ματιά και μένω άναυδος. Το κιγκλίδωμα του μνημείου γεμάτο με αγκυλωτούς σταυρούς! Άρχισα να βρίζω: Και οι νέοι Αρκάδες, ίδια κουμάσια με τους παληούς είναι!
Πλήρης απογοήτευσις! Τι βαρβαρική γη είναι αυτή; Δεν βγάζει κανένα σφυροδρέπανο, κανένα πράσινο ήλιο, ένα μισοσβυσμένο πυρσό, έστω ένα ρυάκι;
Περνάω από το Άργος, τις Μυκήνες, την Κόρινθο, άλλα μνημεία από βασιληάδες και… φασίστες. Άρχισα να ντρέπομαι για την καταγωγή μου.
Ελπίζοντας ότι στην πρωτεύουσα, όπου γεννήθηκα και γεννήθηκε η Δημοκρατία, τα πράγματα θα είναι καλύτερα, πέφτω στο Αρχαιολογικό Μουσείο, στον χιτώνα της θεάς Αθηνάς διακοσμημένο με γαμμάδια και ένα αγαλματίδιο να χαιρετάει, όπως η νεολαία του Μεταξά.
Διαβολόστειλα και εκνευρισμένος συνέχισα προς τον Μαραθώνα. Εκεί ένας παληοφασίστας, ο Μιλτιάδης, αντί να υποδεχθή ανθρώπινα τους κακόμοιρους τους Πέρσες πρόσφυγες, τους κατέσφαξε και τους πέταξε στην θάλασσα. Καλά του κάνατε, ρε δημοκράτες, και τον φυλακίσατε και πέθανε εκεί, αλυσοδεμένος και χρωστώντας στον Δήμο πρόστιμο. Τον πιάσανε οι δικοί μας, γιατί ήταν γραμμένος στην λίστα των Αρίστων!
Βορειότερα πέφτω πάνω στο μνημείο του Λεωνίδα του Βασιλοχουντικού! Τι έκανες αγόρι μου; Δεν άφηνες τους επενδυτές να μπουν στην Πατρίδα σου. Πάρε λοιπόν τον Μητσοτάκη της εποχής να μάθης να φέρεσαι! Ρε κορόιδο, λένε «όχι» στον πλανητάρχη; Πέφτουν στα τέσσερα και γίνονται πρωθυπουργοί!
Αφού προκόψαμε από τους Νοτίους, ξεκίνησα για τον Βορρά. Πέλλα, Βεργίνα, Φίλιππος, Αλέξανδρος, Αστέρια, Μαίανδροι. Ρε φιλαράκια Μακεδόνες, είστε χειρότεροι από τους Πελοποννήσιους! Είπα θα έχετε δημοκρατία, πρόεδρο Βουλής τον Βούτση, άντε έστω τον Νικήτα τον Κακλαμάνη! Απελπισία, έπεσα στην Συμβουλευτική Επιτροπή του Παπαδόπουλου! Παρμενίων, Ηφαιστίων, Κλείτος, όλο το φασισταριό μαζεμένο! Καθυστερημένοι και άγριοι. Φαντάσου, πάνε μόνο με γυναίκες! Είστε ρατσιστές, ρε! Χάθηκαν τα μικρά παιδιά, κανένας αντρούλης, έστω κανένα σκυλάκι! Φανταστείτε ότι αυτοί οι πρωτόγονοι τύποι έφτιαξαν κράτος μέχρι το Πακιστάν με τα πόδια και το σπαθί στο χέρι! Ταλαίπωρα κορόιδα, η Δημοκρατία έφερε όλο το Πακιστάν στην Ελλάδα χωρίς να κουνηθή από την θέση της!
Περνάω απ’ έξω την Θεσσαλονίκη, γιατί είμαι ήσυχος για την τύχη της! Την έχουν εμπιστευθεί στον Μπουτάρη, που τον κατηγορούν οι παληοναζιστές για πορνόγερο, μπεκρή, ανώμαλο και τσάτσο των Εβραίων!
Ρε σεις φασίστες, αυτά είναι τίτλοι τιμής για κάθε δημοκρατικό πολίτη, αλλά τι καλό να περιμένης από φυσιολογικούς ανθρώπους!
Πηγαίνοντας για το γυναικοχώρι, την Καβάλα (ολόκληρη Πελοπόννησος, καμμία δεν μας έπαιρνε και βρήκαμε γυναίκα στον Κεχρό κάμπο Καβάλας!) συναντάω την Αμφίπολη! «Φίλε μου Χρήστο», λέω στον εαυτό μου, «έμπλεξες». Μπαίνω να ρίξω μια ματιά στο μνημείο, που έκαναν τόση φασαρία και μετά το εξαφάνισαν! Μαρμάρινα λιοντάρια, ψηφιδωτά με σβάστικες και δεν συμμαζεύεται! Έχασα κάθε ελπίδα! Αυτοί οι Βόρειοι είναι πιο καθυστερημένοι από εμάς τους χαμουτζήδες! Άκου Χρυσαυγίτες προ 2500 χρόνιων στον νομό Σερρών! Δεν σέβονται ούτε την περιοχή του Κουφού!
Ευτυχώς, ρε φίλοι δημοκράτες, το καταλάβαμε εγκαίρως ότι εκεί μέσα είναι θαμμένος αυτός ο φονηάς των λαών, αιμοσταγής Αλέξανδρος, που η βλακοϊστορία τον λέει και μεγάλο και το εξαφανίσαμε από την δημοσιότητα!
Φθάνοντας στην Καβάλα, είπα να ξεκουραστώ πίνοντας μια πορτοκαλάδα στο λιμάνι. Απέναντι στον λόφο, δεσπόζει επιβλητικό το σπίτι του Μωχάμετ Αλή, κάποιου αγριοαιγυπτίου κατακτητή, που έσφαζε τους φασίστες της εποχής. Επιτέλους, ανέπνευσα ελεύθερο δημοκρατικό αέρα! Πάνω, που πήγα να χαρώ, καμμιά 10ριά νέοι και νέες μαυροφορεμένοι μοίραζαν εφημερίδες και πετούσαν χαρτάκια! Σήκωσα ένα από το πλακόστρωτο:
«Θα πάρουμε την Πατρίδα μας πίσω!» Τρομοκρατήθηκα, αυτοί οι φασίστες είναι παντού και αυξάνονται!
Το αποφάσισα, δεν μας σώζει πια ούτε ο Γιαχβέ, ούτε η Εβραιοπαϊκή Ένωση! Ας παραδοθούμε στους προγόνους, μπας και γλυτώσουμε!
Χρήστος Κοσκολός
ΕΙΡΗΝΙΚΑ 