Mια ακόμη Λαμπρή βρίσκει τον Λαό μας στην στενωπό της οικονομικής κρίσεως. Οι ειδήσεις δεν είναι διόλου ενθαρρυντικές. Ούτε φως στο τούνελ, ούτε φρένο στον κατήφορο. «Ναι σε όλα» λένε και η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση, πειθήνιοι υπάλληλοι των ξένων, σαπρόφυτα που παρασιτούν στην δημόσια ζωή, καταχραστές του πλούτου της Πατρίδας μας. Συναγωνίζονται μαζί τους και οι μικροί μνημονιακοί σε δουλοπρέπεια και προθυμία για εξυπηρέτηση των μεγάλων αφεντικών, με την ελπίδα μιας κυβερνητικής θέσεως που εξασφαλίζει την πρόσβαση σε μίζες και απάτες.
Ζούμε στην εποχή της πλήρους αντιστροφής της πραγματικότητας, ένα «μέσα-έξω» του κόσμου όπως τον γνωρίσαμε.
Αυτοί που προκαλούν πολέμους, εμφανίζονται ως ειρηνόφιλοι. Αυτοί που σκοτώνουν καθ’ έξη, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, παρουσιάζονται ως κατήγοροι των βομβαρδισμένων, διαλυμένων, αποσταθεροποιημένων εθνών της υφηλίου. Από την Συρία ως την Κορέα, βουτούν τον κόσμο μας και πάλι στο αίμα, και οι λαοί να γίνουν τα τελετουργικά σφάγια στον βωμό του τοκογλυφικού συστήματος. Στην Ευρωπαϊκή ήπειρο, το Παρίσι, η Νίκαια, η Στοκχόλμη, έχουν ανοίξει την πόρτα στους βιαστές τους και δέχονται αγόγγυστα τις επιθέσεις τους. Προπαντός μην είστε Εθνικιστές, οι εκλεκτοί της Νέας Τάξης συνασπίζονται για τον όλεθρό σας (σελ.11).
Στην Ελλάδα, το θράσος και η υποκρισία από την μια, και η μώρα από την άλλη, έχουν περισσέψει. Οι πάμπλουτοι Αριστεροί αφού έσωσαν εργάτες, αγρότες, και μικρομεσαίους από την εργασία και τους παρέδωσαν στα συσσίτια και τα πεζοδρόμια, στεγάζουν
τους εισβολείς και τα βάζουν με το Άγιο Φως (σελ. 3).
Οι τούρκοι ακονίζουν τα χαντζάρια τους. Το ιερατείο ελπίζει να ανανήψει ο Γενίτσαρος και να γίνει χριστιανός και φιλέλλην. Οι αντιπολιτευόμενοι Δεξιοί δεν προλαβαίνουν να διορίζουν «ημετέρους» (σελ. 20-21).
Η Χρυσή Αυγή, η μοναδική φωνή των Ελλήνων που σηκώνεται πάνω από την συνένοχη κοινοβουλευτική κοκορομαχία, είναι αποκλεισμένη από τον δημόσιο λόγο. Τόσο το καλύτερο. Μπορεί και κάνει αυτό που κανένα άλλο κόμμα δεν τολμά: να βρίσκεται πλάι στον λαό, όπως πριν λίγες εβδομάδες στην Μακεδονία μας, όπως αυτήν την εβδομάδα στο Άγιο Όρος εκεί που χτυπά ακόμη ο παλμός της αντίστασης στο κοσμικό φρόνημα (σελ. 21), να μοιράζει τρόφιμα και λαμπάδες σε όσους έχουν πραγματικά ανάγκη, να σηκώνει την Ελληνική Σημαία εκεί που το κράτος των ανθελλήνων την περιφρονεί και την κουρελιάζει (σελ. 8)
Την ίδια ώρα που οι ΠΑΣΟΚάνθρωποι ιεροσυλούν κάνοντας μπίζνες με τους αρχαιολογικούς μας χώρους (σελ.17), οι ΣΥΡΙΖαίοι παίζουν τους ανθρωπιστές με την χρυσή κότα των μεταναστών και των προσφύγων και το προσωπείο του «ανθρωπισμού» (σελ. 8).
Σε αυτό το θέατρο του παραλόγου, έρχεται να ακουστεί η καμπάνα της Ανάστασης, να βάλει τέλος στον θρήνο των δειλών, και μπαρούτι στους Ιούδες.
«Ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν», αυτό είναι το μήνυμα ετούτης της Ανάστασης. Το φραγγέλιο στους εμπόρους των εθνών είναι το σπαθί και το τσεκούρι του Κολοκοτρώνη, είναι η απαίτηση των Ελλήνων Εθνικιστών «ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΠΙΣΩ».
Σε έναν κόσμο ρευστό, ας πατήσουμε στις πέτρες των βουνών μας, στις παραδόσεις των προπαππούδων μας (γιατί πολλοί γονιοί τις απεμπόλησαν στο όνομα του προοδευτισμού), κι ας πάμε ΕΜΠΡΟΣ, ΠΑΝΤΑ ΕΜΠΡΟΣ, εκεί που θα ανάψουμε την δάδα της νέας Ελλάδας.
ΕΙΡΗΝΗ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ
ΕΙΡΗΝΙΚΑ 