Γράφει η ΕΙΡΗΝΗ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ
Λένε πως αν δεν αγωνίζεσαι για αυτά που αγαπάς όταν τα έχεις, είναι βέβαιον ότι θα κλάψεις όταν τα χάσεις. Αυτό θα ζήσει η Ελλάδα και ο Ελληνισμός, που άφησαν να ξεγλιστρήσει από τα χέρια τους η Μακεδονία. Θα κλάψουν πικρά, και θα καταβάλλουν πολλαπλάσιο αγώνα για να ανακτήσουν τα όσα εγκατέλειψαν αμαχητί σε καιρό ειρήνης.
Μακεδονία, η λέξη που γλύκανε τα χείλη χιλιάδων Ελλήνων λίγα χρόνια κι έναν αιώνα πριν, λέξη πικρή στα χείλη των Ελλήνων που βαρέθηκαν ή δείλιασαν να την υπερασπιστούν. Μακεδονία, το τέλος μιας προδοσίας που ξεκίνησε με την Κύπρο και κορυφώνεται με την Μακεδονία, μα μπορεί και να συνεχίζεται με την Θράκη, την Κρήτη και τα Δωδεκάνησα, ακόμη, όπως ζήτησε ο Ηλίας Καματερός, βουλευτής Δωδεκανήσων του ΣΥΡΙΖΑ, να ακολουθούν.
Είναι ακόμη αυτή συνέχεια ενός αγώνα που ξεκινήσαμε έγκαιρα, το 1992, και δεν πάψαμε ποτέ να δίνουμε, ακόμα κι αν ο Ελληνικός Λαός, βαρύς από την καλοπέραση μερικών δεκαετιών, άμυαλος και μοιραίος, λαός Λωτοφάγων, έβρισκε την Χρυσή Αυγή υπερβολική, κι ακόμα την βρίσκει…
Ας μιλήσουμε λοιπόν, τούτη την ώρα, όχι συναισθηματικά, ούτε θυμωμένα, αλλά για την πολιτική ουσία η οποία θα οδηγήσει και στο δέον γενέσθαι. Η πραγματική μας διαφωνία με την Συμφωνία των Πρεσπών, όπως και με την πολιτική των κυβερνήσεων της διαφθοράς και της προδοσίας, είναι πως εμείς βάζουμε την Ελλάδα πρώτα, επιλέγοντας να επικεντρωθούμε στα σοβαρά ζητήματα της ασφάλειας και της ευημερίας του Έθνους, και στους τρόπους που αληθινά θα φέρουν αποτέλεσμα.
Η τέχνη της διαχειρίσεως κρίσεων με αποφασιστικότητα και σύνεση, είναι εκ των ων ουκ άνευ στην ζωή. Πρώτος διδάξας μεταξύ των θνητών ήταν ο πολυμήχανος Οδυσσέας. Συνδυασμός άρτιος του ετέρου πόλου της Ομηρικής Ελλάδος, Αχιλλέως, ήταν ο Αλέξανδρος που κοιμόταν με την Ιλιάδα στο προσκέφαλο μα, εκτός από απαράμιλλη στρατιωτική αντίληψη, τον διακατείχε και στρατηγική και πολιτική αντίληψη η οποία μαζί με την γενναιότητά του τον έφερε ως τα όρη των Ινδών και τις κοιλάδες της μακρινής Ανατολής.
Μα και η σύνευνη του Οδυσσέως, Πηνελόπη, διαχειρίστηκε το βασίλειο του Οδυσσέα και την ίδια της την ζωή με παροιμιώδη ικανότητα και ευστροφία, ενόσω ο ήρωας περνούσε την δεκάχρονη περιπέτειά του γνωρίζοντας πολλών ανθρώπων άστεα και νόες.
Βασιλείς, αυτοκράτορες και στρατηλάτες, ναυτικοί και πολεμιστές, βασίλισσες, θνητές και θεές μιλούν για την αναγκαιότητα της πολιτικής σκέψεως.
Σε τούτη την δραματική πολιτική συγκυρία εμείς βάζουμε κάτω ξεκάθαρες θέσεις που αποτελούν την πολιτική μας ατζέντα.
-Την ανάγκη της εθνικής ακεραιότητας ώστε ο λαός μας απερίσπαστος να μπορεί να ζει και να αναπτύσσεται.
-Την ανάγκη της εθνικής προτεραιότητας ώστε ο Έλληνας να είναι νοικοκύρης στον τόπο του.
-Την ανάγκη να πάρουμε στα χέρια μας την Οικονομία της χώρας μας ώστε να δοθούν στους δημιουργικούς Έλληνες ασφάλεια, αυτοπεποίθηση και ανάπτυξη, εργαλείο αποτροπής έναντι των επιβουλέων μας..
Ποιοι είναι απέναντί μας;
Το είπαν Δένδιας και Ξυδάκης στην Βουλή, τα συνένοχα κόμματα της εθνικής καταστροφής.
Και τι να περιμένουμε; Το είπε η Σία Αναγνωστοπούλου του ΣΥΡΙΖΑ: την συνέχεια του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.
Το γράφει σε άρθρο του της 20ής Ιανουαρίου 2019, με τίτλο «Άμυνα τέλος, τώρα επίθεση» ο Γιώργος Κυρίτσης της «Αυγής».
«Επί 3-3,5 χρόνια, από το καλοκαίρι του 2015, η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Συριζαίοι ήταν στην άμυνα (…) Η σημασία των Πρεσπών (…) φαίνεται να αποτελεί και μια μείζονα διαιρετική τομή στα πολιτικά μας πράγματα (…)τώρα είναι η ώρα της επίθεσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπεί και κουβαλάει στους ώμους του το σύνολο σχεδόν της δημοκρατικής παράδοσης και των προοδευτικών παρακαταθηκών της ελληνικής κοινωνίας και καλείται να δώσει τη μάχη απέναντι σε μια σκοταδιστική, νεοσυντηρητική Δεξιά. Αυτή η μάχη δίνεται ή θα δοθεί παντού στην Ευρώπη, σε διάφορες παραλλαγές. Στην Ελλάδα είναι όμως στην πιο καθαρή και παραδοσιακή της μορφή. Επίθεση σημαίνει ότι αυτή τη μάχη ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αριστερά θα πρέπει να τη δώσουν με αναπεπταμένες τις σημαίες και εφ’ όλης της ύλης. Δεν χρειάζεται να μεταμφιεστεί και να θυμίζει κάτι «πιο κεντρώο», «πιο σοσιαλδημοκρατικό».
Ο ΣΥΡΙΖΑ για όσους ακόμα αμφιβάλλουν, αποτελεί ένα σταλινικό, αρχηγικό, μπολσεβίκικο κόμμα, αποφασισμένο να υλοποιήσει την ρεβάνς με τρόπο όχι συγκυριακό. Το σύμπλεγμα του βαλκανικού επαρχιωτισμού του «αφού τους αποκαλούν Μακεδονία μεγάλα κράτη» είναι μόνο η δικαιολογία. Μικρό είναι το Ισραήλ, αλλά κανείς δεν τολμά να του επιβάλλει να αναγνωρίσει πλήρως ως κράτος την Παλαιστίνη ή να σταματήσει να διεκδικεί ό,τι νομίζει ότι του ανήκει, κάνοντας κουμάντο με τους ομοφύλους του σε όλο τον κόσμο.
Εμείς οι Εθνικιστές δεν ζητούμε τίποτε περισσότερο από ό,τι μας αναλογεί: μια Ελλάδα ελεύθερη και ισχυρή. Γιατί ξέρουμε πως η Ιστορία γράφεται με μολύβι, όχι με στυλό διαρκείας.
(Δημοσιεύθηκε στο φ.287 της Εθνικής Εφημερίδος ΕΜΠΡΟΣ)
ΕΙΡΗΝΙΚΑ 