Η διαμάχη ΗΠΑ-Γερμανίας για την κυριαρχία στην Ευρωπαϊκή ήπειρο, μπορεί να μην έχει ακόμη κριθεί, μια άλλη μάχη μαίνεται όμως ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Κίνα.

Και ίσως να είναι ακόμη μεγαλύτερης σημασίας.

Το μπρα ντε φερ ανάμεσα στον Ντόναλντ Τραμπ και το Πεκίνο είχε τα πρώτα του θύματα. Η Κεντρική Τράπεζα της Κίνας επενέβη για να σώσει τις αγορές μετά την πτώση της Τράπεζας Μπάοξιάνγκ ρίχνοντας στο παιχνίδι 36 δισεκατομμύρια δολάρια για να προλάβει τον πανικό.

Λίγες μέρες αργότερα μια σημαντικότερη τράπεζα αρνήθηκε να επιτρέψει την πρόσβαση σε στοιχεία μεταβίβασης δεδομένων σε λογαριασμούς που αφορούν θυγατρική της Ερνστ και Γιανγκ, γεγονός ενδεικτικό της πίεσης που ασκεί η Ουάσιγκτον στο Πεκίνο. Η τράπεζα Ξιντζού διαχειρίζεται περί τα 105 δισ. δολάρια. Εάν πέσει, θα παρασύρει και άλλες. Ο αντίκτυπος συζητάται, αφού το ισοζύγιο πληρωμών της Κίνας είναι θετικό εδώ και δεκαετίες.

Τα σημεία οικονομικής έντασης στην Κίνα, είναι βέβαιον ότι θα επηρεάσουν το τραπεζικό σύστημα στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ.

Ήδη οι Σοσιετέ Αγκρικόλ και Σοσιετέ Ζενεράλ παρουσιάζουν ανησυχητικά σημάδια , με την Σοσιετέ Ζενεράλ να έχει ξεπουλήσει κυριολεκτικά τα ασημικά της, ενώ η μετοχή της Κρεντί Αγκρικόλ σημειώνει συνεχή πτώση.

Η μετοχή της Κ.Α. κόστιζε 34 ευρώ τον Οκτώβριο του 2006, και σήμερα μόλις 10 ευρώ.

Η μετοχή της Σ.Ζ. από 147 ευρώ τον Απρίλιο του 2007 σήμερα στοιχίζει μόλις 22 ευρώ.

Ιταλία: Πίσω στην λιρέτα!

Τι Μπερλουσκόνι, τι Σαλβίνι. Το αίτημα για διπλό νόμισμα παραμένει το ίδιο. Ακολουθώντας στα βήματα του Καβαλιέρε, ο Ματέο Σαλβίνι προωθεί το Σχέδιο Β’ για την ιταλική Οικονομία.

Το 2017 ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας Σίλβιο Μπερλουσκόνι είχε προτείνει την θέσπιση παράλληλου νομίσματος για την Ιταλία.

Σε άρθρο του στην συντηρητική εφημερίδα Λίμπερο, o επικεφαλής της Φόρτσα Ιτάλια έγραφε:

«Όλες οι πιο σημαντικές χώρες, από τις Ηνωμένες Πολιτείες μέχρι την Μεγάλη Βρετανία, την Ρωσική Ομοσπονδία και την Ιαπωνία καταπολέμησαν την κρίση κόβοντας νόμισμα. Θα έπρεπε να το κάνουμε και εμείς, λαμβάνοντας υπόψη ότι στην φάση αυτή, ο πληθωρισμός είναι σχεδόν ανύπαρκτος».

Και πρόσθετε ότι «η πρόταση δυο νομισμάτων (ενός εθνικού για τις εσωτερικές συναλλαγές και ενός άλλου, κοινού, για τις διεθνείς συναλλαγές) αναφέρεται σε μια πραγματικότητα ουσιαστικά παρόμοια με εκείνη που υπήρχε στην δεκαετία του 1980 και του 1990, με την Λιρέτα και το Eκιού, για μερική επανάκτηση της νομισματικής κυριαρχίας του κράτους».

Όπως σημείωνε, «κατά την δεκαετία του ογδόντα και του ενενήντα, η υποτίμηση μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, εντός κάποιων ορίων, ως ανταγωνιστικό όπλο» και πρότεινε «την εσωτερική χρήση του δεύτερου νομίσματος ώστε να δοθεί νέα ώθηση στην ζήτηση και στην κατανάλωση, οι οποίες είναι και οι βασικοί μοχλοί για μια βιώσιμη και διαρκή ανάπτυξη της χώρας».

Δυο χρόνια μετά, ο Ματέο Σαλβίνι και ο συνέταιρός του στην κυβέρνηση Λουίτζι Ντι Μάιο, σκέφτονται σοβαρά την δημιουργία παράλληλου νομίσματος με την έκδοση βραχυπρόθεσμων κρατικών ομολόγων, προκειμένου να πληρωθούν επιχειρήσεις, στις οποίες χρωστάει το δημόσιο.

Το μέτρο θεωρείται ότι είναι προπομπός της επιστροφής σε εθνικό νόμισμα.

Συγκεκριμένα, η ιταλική βουλή ενέκρινε την εισαγωγή των “mini-Βots”, ενός εργαλείου χρέους που θα στηρίζεται σε μελλοντικά φορολογικά έσοδα, θα αυξάνει βραχυπρόθεσμα την ρευστότητα του ιταλικού κράτους και θα είναι αποδεκτό ως μέσο πληρωμής.

Ο Σαλβίνι θα πρέπει ούτως ή άλλως να ανασυνταχθεί απέναντι στις Βρυξέλλες, είτε κάνοντας δραστικές περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες είτε να πληρώσεις παραπάνω δισεκατομμύρια, με την μορφή ποινής ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων ευρώ, επειδή ξεπέρασε το περίφημο 3% που είναι το όριο του χρέους.

Βέβαια οι Βρυξέλλες έδωσαν την άδεια στο Παρίσι να ξεπεράσει το όριο, αλλά ο Μακρόν είναι τραπεζίτης και ο Σαλβίνι όχι μόνο δεν είναι, αλλά απεχθάνεται τους τεχνοκράτες του ευρωπαϊκού υπερκράτους. Η Ιταλία έχει σήμερα χρέος που φθάνει το 132% και μια κρίση στο άμεσο μέλλον με συνέπειες όμοιες με αυτές της Ελλάδος θα μπορούσε να χτυπήσει την πόρτα του ανά πάσα στιγμή, εφόσον την ενορχηστρώσουν οι Αγορές, παρά το ότι η Ιταλία διαθέτει ισχυρή γεωργία, τουρισμό και βιομηχανική παραγωγή.

Για αυτό και ο Σαλβίνι ρίχνει στο τραπέζι τα “mini-Bots” ώστε  να χρησιμοποιηθούν ως μέσο πίεσης κατά της Κομισιόν στην κόντρα με την Ρώμη για την διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος. Η απειλή και μόνον ενός παράλληλου νομίσματος σε μια χώρα που έχει χρέος πάνω από 2,3 τρισ ευρώ θα μπορούσε να προκαλέσει μια αποσταθεροποίηση της ευρωζώνης καθώς η ιταλική οικονομία αποτελεί το 11% της οικονομίας της ΕΕ.

Αν διαδοθούν τα “mini-Bots” του Σαλβίνι στην ιταλική οικονομία και αρχίσουν να τα χρησιμοποιούν οι  εταιρείες και οι πολίτες στις μεταξύ τους συναλλαγές,  το ιταλικό κράτος θα μπορεί να δημιουργήσει το δικό του νόμισμα.

Βέβαια οι Ιταλοί δεν δείχνουν διατεθειμένοι για Italexit, αλλά εάν τα πράγματα φθάσουν ως εκεί, ο Σαλβίνι θέλει να είναι προετοιμασμένος.

Να σημειωθεί ότι στις βουλευτικές εκλογές του 2018 η Λέγκα του Σαλβίνι  έλαβε 17,4%, ποσοστό που κατάφερε να διπλασιάσει στις πρόσφατες ευρωεκλογές πιάνοντας το 34,3%.

ΕΙΡΗΝΗ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ

(Δημοσιεύθηκε στο φ.306 της Εθνικής Εφημερίδος ΕΜΠΡΟΣ)