H χειρότερη εποχή, είναι η καλύτερη εποχή για να είσαι γυναίκα

H ανακοίνωση αναρτήθηκε στα γραφεία δικηγορικού συλλόγου: «ΝΕΑ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ζητείται από Ομιλο Εταιρειών και συγκεκριμένα την Θυγατρική Τεχνική Εταιρεία Εισηγμένης στο Χρηματιστήριο Ιατρικής Εταιρείας Υγείας… Η Δικηγόρος θα πρέπει να γνωρίζει τις Βασικές Αρχές Εταιρικού και Εμπορικού Δικαίου … αξιολογείται η ΛΙΑΝ εξαιρετική επαγγελματική εμφάνιση και ύψος ΑΝΩ του 1.75». Πλέον της “υψηλής μηνιαίας αντιμισθίας”, προσφέρονται “υπεροπολυτελές γραφείο εργασίας”, αυτοκίνητο, έξοδα Α’ θέσης και άλλα.

Μερικές “βασικές” γνώσεις οι οποίες συμπληρώνουν μια “λίαν εξαιρετική” εμφάνιση, είναι το κλειδί για να βρει μια νέα γυναίκα εργασία. Εάν διαθέτει περισσότερες από τις βασικές γνώσεις Νομικής αλλά είναι λιγότερο από “λίαν εξαιρετική” στην εμφάνιση, λιγότερο από 175 εκ. στο ύψος, και λιγότερο νέα, μπορεί να ελπίζει σε 400 ευρώ μηνιαίως, για 12 ώρες εργασίας κι έναν γηραιό προϊστάμενο να σαλιαρίζει σε ένα κρύο γραφείο με θέα στον ακάλυπτο.

Αυτή είναι η σημερινή πραγματικότητα για τις γυναίκες. Αυτή είναι η αντίληψη ενός συστήματος το οποίο δομήθηκε από άνδρες, πρόθυμους να οικειοποιηθούν τις αλλαγές που συντελέστηκαν με την Βιομηχανική Επανάσταση και την είσοδο της γυναίκας στην αγορά εργασίας ιδιαίτερα από τον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά. Η γυναίκα από κυρία του σπιτιού της, έγινε ζητιάνος, σκλάβος και θύμα καθηγητάδων, σκηνοθετών, προπονητών. Φέρνει χρήμα σε βιομηχάνους, διαφημιστές και επσταϊνικούς παραγωγούς. Φροντίζει για όλα και δεν παίρνει εύσημα για κανένα.

Σήμερα οι γυναίκες μπορούν να κάνουν πολλά, με το κυριότερο να κόβουν τα κεφάλια μιας Λερναίας Υδρας η οποία τις καταδειναστεύει και τις εργαλειοποιεί.

Η χειραγώγηση της γυναίκας: Μια πολύ παλιά ιστορία

Από τότε που η Ρέα έδωσε στον Κρόνο να φάει μια πέτρα αντί για τον νεογέννητο γιο της, τον Δία, με την βοήθεια της πεθεράς της, Γαίας, οι γυναίκες παλεύουν με τους δικούς τους τρόπους να κάνουν την Ζωή να επιβιώσει σε έναν κόσμο ολοένα πιο αφιλόξενο και εχθρικό.

Θεοί και άνθρωποι κυνηγούν την θηλυκή δύναμη για να την καθυποτάξουν. Εκείνη γίνεται δορκάδα και κρύβεται ελεύθερη και μοναχική στο δάσος, Αρτέμιδα και Κίρκη, τοξεύοντας και μεταμορφώνοντας τους κυνηγούς της σε αυτό που είναι πραγματικά, δέντρα, χοίροι ή λιοντάρια, κάποτε μαινάδα, ζητώντας εκδίκηση για τις πολύχρονες ταλαιπώριες του φύλου της.

Σκυμμένοι απάνω της χιλιάδες χρόνια, θεοί και θνητοί, ιδρώνουν να μάθουν τα μυστικά της. Και πώς να μην θέλουν να ξεδιψάσουν στις πηγές της; Α-φθονη η Μεγάλη Θεά, συγκατανεύει και χαίρεται με την χαρά τους, και τους ανταποδίδει πολλαπλάσια τις φροντίδες τους.

Σήμερα, ένα κύμα ανδρικού νεοσυντηρητισμού πάει να αντιπαρατεθεί στον βίαιο μεταφεμινισμό. Δυσκολεύεται να καταλάβει, σκοτισμένος από την μαύρη αντιστροφή της αλήθειας που μασκαρεύτηκε και τρύπωσε στην ελληνική σκέψη σαν το σκουλήκι στο μήλο, κι έβαλε τον άνθρωπο να σκέφτεται ποιος πρέπει να είναι πιο πάνω και ποιος πιο κάτω (ταξική σκέψη, δηλαδή), ποιος είναι καλός και ποιος κακός -η γυναίκα, τότε, ο άνδρας μετά, η γυναίκα ξανά. Μιαρή η γυναίκα γιατί έδωσε στον άνδρα τον καρπό της γνώσης που είναι ζηλότυπα φυλαγμένος μόνο για τους εκλεκτούς, γι’ αυτό οι μισάνθρωποι που ερμήνευσαν την Δημιουργία, ονόμασαν την γυναίκα πειρασμό και πηγή του κακού.

Οι Έλληνες όμως έχουν για μεγάλο τους θεό έναν γητευτή, εραστή και γονιμοποιητή, και όλη την γνώση ανοιχτή, να την μοιράζουν στους αναζητητές της, θέαινες: την σοφία και τις δεξιότητες η Αθηνά, την καλλιέργεια της γης η Δήμητρα, τις Τέχνες oι Μούσες, και τον κόσμο να τον συνέχει η θέαινα της αγάπης, Αφροδίτη.

Πώς να είσαι σήμερα γυναίκα;

Σήμερα μπορείς να κυκλοφορείς έξω από το σπίτι, εκεί όπου οι Αρχαίες Αθηναίες έμεναν κλεισμένες στις εσωτερικές αυλές, και οι βυζαντινές μέχρι και τις προγιαγιάδες μας κυκλοφορύσαν με σκεπασμένη την κεφαλή.

Μπορείς να κυκλοφορήσεις, τρόπος του λέγειν, γιατί, δεν μπορείς στην πράξη. Πριν τον Μεγάλο Εγκλεισμό δεν μπορούσες να κυκλοφορήσεις επειδή κάποιοι θίγονταν από το μήκος της φούστας σου, το άνοιγμα στο μπούστο σου, το ύψος του τακουνιού σου, και μπορεί να βρισκόσουν κακοποιημένη επειδή “τα ήθελες”. Αν είχες κάποιο μυαλό παραπάνω, φορούσες μακριές φούστες και ίσια παπούτσια, αλλά και πάλι “προκαλούσες”. Σε έβαζαν στο συρταράκι “Αριστερή” και στην Αριστερά ήσαν πιο συμφιλιωμένοι με την λίβιδό τους, από ό,τι οι ενοχικοί μεσοαστοί μεσοδεξιοί, γι΄αυτό και σε έλεγαν πουτ…

Σήμερα απαγορεύεται να κυκλοφορείς γενικώς είτε είσαι άνδρας είτε γυναίκα. Οπότε καλύτερα που είσαι γυναίκα και δεν χρειάζεται να φοράς 12ποντες γόβες για να φθάσεις το 175 που θέλει το αφεντικό σου που είναι 168 με ανάταση, φαλάκρα και μπυροκοιλιά.

Σήμερα μπορείς να αγαπήσεις όποιον θέλεις, χωρίς να σου επιβάλλουν ο πατέρας κι οι αδελφοί σου με ποιον θα περάσεις τις μέρες σου και, κυρίως τις νύχτες σου. Μόνο που πλέον τα αρσενικά σπανίζουν, και αυτά που βρίσκονται είναι απρόθυμα για δεσμεύσεις, ανήμπορα να διεκδικήσουν την ζωή τους, πολύ περισσότερο να προστατέψουν οικογένεια, αρκούντως κακομαθημένα ώστε να μην βρίσκουν δουλειά αρκετά καλή για τα μέτρα τους -ούτε λόγος να γίνεται για τις δυο και τρεις δουλειές που έκαναν οι άντρες ως το ’70 για να ζήσουν την οικογένειά τους- , και μια παιδιάστικη πεποίθηση ανευθυνότητας.

Κι όμως. Δεν υπήρξε καλύτερη εποχή για να είσαι γυναίκα.

Γιατί σήμερα τα δικά σου, γυναικεία αιτήματα, είναι αιτήματα όλης της οικουμένης.

Σήμερα δεν κινδυνεύεις μόνο εσύ από την σεξουαλική βία αλλά και τα αγόρια. Δεν απαγορεύεται μόνο σε σένα να κυκλοφορήσεις, αλλά σε όλους. Δεν είσαι μόνο εσύ κακοπληρωμένη, αλλά όλοι.

Τώρα είναι η κατάλληλη εποχή να διεκδικήσεις το δικαίωμά σου να κυκλοφορείς, να μιλάς, να αγκαλιάζεσαι, να εργάζεσαι. Τώρα είναι η εποχή να κατακτήσεις την ελευθερία να αποφασίζεις για το σώμα σου, γιατί τώρα το να ορίζουμε το σώμα μας γίνεται αντικείμενο παγκόσμιας βίας.

Ο ιστορικός κύκλος έχει φανερά πάρει στροφή προς την βαρβαρότητα, την ισοπέδωση του πολιτισμού και του ανθρώπου όπως τον γνωρίζουμε, και το μόνο που μπορεί να φωτίσει τα ερέβη που προμηνύονται είναι η θύμηση του δρόμου της επιστροφής σε μια νηπιακή ηλικία του ανθρώπινου είδους. Τότε που δεν ήταν απαγορευμένη η γνώση. Τότε που ρωτούσαν τους πολίτες “τις αγορεύειν βούλεται”. Τότε που η πνευματικότητα και η θηλυκότητα, ο πολιτισμός, η ειρήνη και ο πόλεμος, συνυπήρχαν ο ένας για τον άλλο. Τότε που οι άνθρωποι ζούσαν σε αρμονία με την Φύση, μαθαίνοντας στην αγκαλιά της, κι όχι “κατακυριεύοντάς την”.

Μέσα από την βία ενός κόσμου τεράτων, θα βρούμε τον δρόμο στην αγκαλιά της Μεγάλης Μητέρας.

ΕΙΡΗΝΗ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ